Biografie

Kort/pers:

“Vincent Janse is een expressieve, doordringende rockblues-fusion gitarist met (inter-)nationale podiumervaring. Hij is afgestudeerd aan het conservatorium (Rotterdam, jazz) en is onder andere beïnvloed door Stevie Ray Vaughan en Scott Henderson. Van deze laatste meestergitarist heeft hij les gehad en hij reist regelmatig mee met Europese tours. 10 jaar lang was hij frontman van de progressieve bluesband ‘Vinnie’s Vice’, waarmee hij zo’n 80 tot 100 keer per jaar optrad in binnen- en buitenland. Vincent runt sinds 2010 zijn eigen Vinnie’s Gittar School. Nu is hij vooral solo met ‘Vinnie’s Acoustic’ te zien op het podium”

Algemeen:

Al jong was ik geïnteresseerd in muziek. Toen ik uiteindelijk de sprong nam om professioneel gitarist te worden, ben ik me intensief gaan voorbereiden voor het conservatorium, in een oude camper midden in de natuur. Ik ben in 2005 afgestudeerd aan het conservatorium van Rotterdam, afdeling jazz. Daarna leerde ik de Amerikaanse meestergitarist Scott Henderson kennen, met wie ik bevriend raakte en die ik beschouw als mijn muzikale mentor. Hij heeft mij veel laten zien en stimuleert mij in mijn proces. Ik reis nu mee met zijn Europese tournees, en maak zo kennis met inspirerende muzikanten van wereldniveau, als Jeff Berlin (b), Dennis Chambers (dr), Gary Novak (dr), Alan Hertz (dr) en Travis Carlton (b). Mijn mooiste podium ervaring tot nu toe was die met zijn bandleden Alan en Travis in Duitsland.

Vinnie’s Vice (2000-2009):

Ik ben 10 jaar lang frontman geweest van Vinnie’s Vice, een progressief rock-blues trio. Met op het einde zo’n 100 optredens per jaar in Nederland en diverse tournees door Europa en het album ‘Feel The Vice’ in 2008, was het voor mij een leerzame en ook hectische periode. Eind 2009 gaven we in het Paard van Troje in Den Haag ons afscheidsconcert.

Ik componeerde de meeste nummers, die we live mixde met songs van onder meer Stevie Ray Vaughan, Jimi Hendrix, Led Zeppelin en later ook Scott Henderson. Vinnie’s Vice was een eigenzinnige, expressieve live-band, die een succesvolle omwenteling heeft gemaakt van traditionele Texas-blues naar meer blues-fusion achtige muziek. In september 2014 gaf Vinnie’s Vice een eenmalig reunie optreden op het bluesfestival in Oosterhout.

Vinnie’s Gittar School (2010-heden):

Direct na het einde van Vinnie’s Vice startte ik in het Westland mijn eigen Vinnie’s Gittar School, die begin 2010 met een workshop werd geopend door Scott Henderson:

Sinds 2015 heeft VGS een keurmerk van Gitaarschool Nederland; een landelijk collectief voor vakmanschap en kwalitatief goed gitaaronderwijs. VGS is een kleinschalige, professionele school waar ik leerlingen coach tot (beroeps-) muzikant; naast gitaarlessen geef ik ook een solfège en theorie cursus. In de afgelopen jaren heb ik met veel plezier diverse leerlingen zien groeien tot podium-muzikanten en soms ook zien doorstromen naar vervolg-beroepsopleidingen.

Vanuit mijn school ben ik binnen het Westland betrokken bij diverse muzikale projecten en instanties. Ik coach bands en muzikanten en onderhoud goede contacten met collega docenten en conservatoria.

Toekomstplannen:

Ik ben op zoek naar professionele muzikanten om een band te starten – Vinnie’s Vice is stageready en podiumproof, maar mist gelijkgestemde medemuzikanten. Denk je nu, al lezend, aan iemand of jezelf, laat wat van je horen!

Muzikantografie:

Ik heb het podium gedeeld met onder andere:
Scott Henderson, Eef Albers, Ana Popovic, Alan Hertz, Travis Carlton, Benjamin Herman (New Cool Collective), Andy Scott (UK), Bart Wirtz, Leo van Oostrom en Michiel van Dijk – en vele andere inspirerende (lokale) muzikanten.

… en les gehad van:
Scott Henderson (USA), Kenny Werner (USA), Eef Albers, Peter Tiehuis, Kris Goessens, Peter de Paepe (B), Gianfranco Segatto (Sint Maarten, Umberto Tozzi)

… en in het voorprogramma gestaan van:
Uriah Heep, Tony Spinner (Toto), Oz Noy (USA), Jim Suhler (George Thorogood), Philip Sayce (Melissa Etheridge), Globetrotters (Nippy Noya, Kuba Badach) en Intwine. Ik heb ook ooit nog eens bijna gespeeld met Bobby Murphy tijdens het Juinens jazzconcert, maar die grap komt uit mijn favoriete programma Keek op de Week.